عشق خیالی

از وقتی تو نیستی ؛

در جهانِ من ، واقعیت ها هر ثانیه نقض می شوند ...

کدام واقعیت ؟!

کدام تو ؟!

کدام جهان ؟!

کدام من ؟!

به تو فکر می کنم ،

کدام فکر ؟!

حال من خوب نیست !

دچار یک ناباوریِ مفرط شده ام ...

دنیای خیالاتم ، دورِ سرم می چرخد !

انگار میانِ سیاهچاله ی بی رحم زمان ، معلق رهایم کرده اند ...

من جایی از زمان ، گم شده ام ،

توقف کرده ام و تو را مرور می کنم !

تو یک تصور گنگ و نا مفهوم بودی ،

شبیهِ خواب هایِ بچگی ...

"تو" وجودِ خارجی نداشتی ، می دانم !

تو نیستی !

از اولش هم نبودی ...

به یک سایکوزِ عمیق مبتلا شده ام !

این روزها ؛

خودم را هم انکار می کنم !

یک جسمِ داغ و مبهوتم ،

گوشه ی اتاقی که نیست ،

در جهانی که نیست ...

با افکاری که نیست !

من وجود ندارم ...

از اولش هم نداشتم !

من تصوری احمقانه بودم ،

در ذهنِ یک نویسنده ی خلاق !

من اجازه نداشتم تو را خلق کنم ...

منی که خودم ، یک خیال بودم !

منی که از اولش هم وجود نداشتم ...

دنیای من یک توهمِ بزرگ بود !

من ولی باورم شده بود که وجود دارم ، که وجود داری ...

شرم آور است اما میانِ این جهانِ خیالی ؛

"عاشقت شده بودم" !

#نرگس_صرافیان_طوفان