قلبم دو تکه شده
تکه ای عاشق توست
تکه ای تو را نفرین ...
نه نفرین نمی کند
ان را شکسته ای
زیر پاهایت
زیر پاهای نازنینت!
ذهن پریشان من خانه خانه شده است
مثل دفتری ورق ورق شده
یا کتابی که فصل هایش جابجا شده اند
تو کجای این قصه آمدی که هر چه ورق می زنم
فصل ها ی تو تمام نمی شود
من تمام می شوم
و تو در اوراق جریان داری
این روزها
باد هم به دنبال موهایت می گردد
خاطره ای دور
روشن و شفاف در ذهنم می درخشد
آن عصر گرم تابستان
گوشه اتاق پدربزرگ خوابیده بودی
چقدر ناز
من با ترس و لرز تو را برانداز می کردم
موهای لخت زیبایت روی صورت ماهت را پوشانده بود
چقدر زیبا بودی
دلم می خواست کنارت بنشینم
موهایت را کنار بزنم
و صورت ماهت را آرام ببوسم
نتوانستم
نشد
ترسیدم خواب خدا را آشفته کنم
شاید قبل از آنکه لبهایم به صورت قشنگت برسد
دلم از دهنم بیرون می پرید
و تو را غرق بوسه می کرد
روزها
سالها با این خاطره زندگی کردم
سالها .
یا عشق با من خوب نیست یا سهم من تنهاییه
اول ارتباطی ام که آخرش جدایی ایه
تو تلخ میخندی به من ، من خنده رو حس میکنم
این آخرای رابطه هست، آینده رو حس میکنم
تا تو سکوت میکنی، دیوار میشه پنجره
به سمت در میری منو ،دلشوره از دست میبره
از بغض پر میشم ولی چشمامو میبندم ولی
با اینکه خیلی سختمه توو گریه میخندم ولی
بعد از تو طرح خونه رو آوار میکشم برو
نابود میشم توو خودم کنار میکشم برو
لیلا کجاست که با عشق
یک سایبان ببافد
یک سفره قلمکار
با بوی نان ببافد
درین شب ها،
که گل از برگ و
برگ از باد و
باد از ابر می ترسد.
درین شب ها،
که هر آیینه با تصویر بیگانه ست
و پنهان می کند هر چشمه ای
سِرّ و سرودش را
چنین بیدار و دریاوار
تویی تنها که می خوانی.
شفیعی کدکنی
من چراغم را
در آمد رفتن همسایه ام افروختم
در یک شب تاریک
و شب سرد زمستان بود
سراسر سرما را
همین‌جا می‌مانم
کنار تو و دستان‌ات..
پاییز هم که بشود
گنجشک‌ها
به هیچ‌فصل دیگری
کوچ نمی‌کنند..
گنجشک ها کوچ نمی کنند
نه اینکه پرواز یادشان رفته باشد
نه
طفلکی ها دلش را ندارند
از تو لحظه ای دور باشند
گنجشک ها هم مثل دل من
عاشق می شوند
یخ می زنند
می میرند
اما کوچ نمی کنند.